Al vanaf het begin van zijn kunstenaarsloopbaan schildert Roelof de Roo (1944) voornamelijk stadsgezichten. Bij deze stemmingsbeelden van een grote stad (Kopenhagen, Berlijn en Amsterdam) met verlaten straten, pleinen of stations gaat het om het isoleren van de vluchtige momenten, waaruit het bestaan is opgebouwd. Ogenblikken, waarin het moment van de dag, het jaargetijde, het licht en het weertype een grote rol spelen.
Hoewel de weergave van de onderwerpen gedetailleerd lijkt, wordt de werkelijkheid vaak om compositorische redenen gewijzigd. De suggestieve uitbeeldingswijze brengt verder met zich mee, dat de symboliek van de plek, een leeg station, een verlaten straat, of park bij avondval sterk gaat meespreken.
De schemering neemt in het werk een bijzondere plaats in, want de magie van de werkelijkheid is dan het meest voelbaar. Invloeden van magisch realisme en de nieuwe zakelijkheid zijn duidelijk waarneembaar. Maar ook de sfeer, die we aantreffen in de Scandinavische schilderkunst is in zijn schilderijen nadrukkelijk aanwezig, immers het ‘Nordisk Lys”, het licht van het Noorden is bij uitstek geschikt om bovengenoemde momenten te bestuderen.
Het onderzoek van de realiteit, daar gaat het om, of zoals Dick Ket zei: “Het gaat erom, datgene uit te beelden, dat ons omringt, maar dat wij nochtans niet kennen”. Zo nodigen veel van de schilderijen uit tot reflexie, want achter al het herkenbare gaat nog iets anders schuil.
Werk van Roelof de Roo is opgenomen in de vaste collecties van particulieren en musea in binnen- en buitenland.
